MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

-ACABA DİYORUM KENDİ KENDİME…
AZAP

-ACABA DİYORUM KENDİ KENDİME…









aðrý bir yanda piþmanlýksa diðer
ölümse ölüm kime ki bir çare sunar
el ve yüz bahtý kara olduktan sonra
her þeyin de mutlaka bir ölümü vardýr elbet
baki olan gök kubbede
sadece hoþ bir seda iken sürmez ki ilelebet

söyle be yandaþým
kör nefsimin tepesin de neden hep bir baykuþ var
acýda olsa topraða gömülmedi mi hatýralar
yaþamýmýn sende çok alacaðý bile olsa
bir kirli þapka bir al etektir elimde kalanlar
ve de ucu yontuk bir kamýþ
kenarý yanýk bir tomar mektup da var
baðrýmýn yangýnlarýnýn gözyaþlarýyla ýslanmýþ


özün kendisi koptu sanki mum ýþýðý gibi
dibine ýþýk saçmadan
oysa mecrasý bu deðildi sonradan yaktý ayrýlýðýn fitilini
kulaklarým da çýnlayan sesini unutmak ne mümkün
yankýsý dolanýr içimin içinin içinde
ve lakin uðramaz oldular köhne kapýmýn eþiðine

sonadýr bütün çaba ilelebet bunu da bir bilsen
unutma ki her þey boþ ve hüzünlü
içinde yaþadýðýmýz bu dünya kökten fani zaten
bak kardeþim sen söylenip duracaðýna bakiye dön yüzünü

donuþta kaldý senlilik
örümcekler sardý her bir yaný
etmediklerim dikelir karþýma hesap sorar
yanarlar iþin baþýndan beri verilmiþ ve verilecek olan emekler
iþimden ve aþýmdan bile þikayet var
cep ve boðazýma giremediklerinden
düþüverdik iþte nefsin hor kucaðýna
süt kuzusu halin dayanamadý görkeme
alýn teri kokmayan yerlere
kýçý kýrýk haller mi elinden tutacak olan
ya çýnarýn ne olacak
boþuna mý sallanacak o serin dal ve yapraklar
rüzgarýn adý sen olmadýktan sonra

o sendin iþte
kalbimin içini ýsýtaným
her bir sesin yankýlanýr þu an duvarlarým da
buz kesti sensiz bedenim donuyorum ya
kan kusuyor yüreðim gömülerek içine
sýzýntýlar çekilmez çile
hele ki tek baþýna olmuyor muhabbet ve kesilip de gitti dil
yanlýþlarýn da bu benliðe sýðmýyor
kaldýramýyor ki -yapýlana çelimsiz- bünyem

çözümsüz ufuklar çizdin de gittin terlerim kaldý geleceðine
sevgi nerde umut nerde var
boþ umutlarý taþýmamalarý için iyice temizliyorum duvarlarýmý
eþikte ki ayak seslerini çýkartamýyorum yar

yutkunamýyorum hazmý zor bir taþ gibi oturdun boðazýma
illa ki

son yudum da olsa bir bardak su damý içmeyeyim

içimin yangýný þiirine damgasýný vurdu yar
böðrümde patlarken yanlýþýn
acaba diyorum kendi kendime ben bu uykudan ne vakit uyanýrým…



(23.04.2015) AZAP…














Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.