öyle bir yerdeyim ki þimdi; saat gece yarýsý 2:00, bilemedin 1:50 odanýn tavanýndan sarkýyor tozlu hüzünlerim sol köþede duran, ortasýndan çatlamýþ bir ayna ve tam karþýsýnda bedenim.. perdeler güneþle savaþta ay ýþýðý kadar bir loþlukta oda ayak altýndaysa hayallerim.. boyumu aþan bir dolap, içi taþacak kadar karýþýk þimdilerde boþluðu var rüzgar sesinin þarkýlar hep ayný notada. yan yatýyor çiçeði çoktan terk etmiþ rengi, denizlere özenmiþ vazo. karalanmýþ yapraklarda dizelerim, kitaplarým arasýnda ya da orda burda yalnýz bilmeni isterim, odanýn tam saðýnda kollarý ahþap bir koltuk rengi donuk kýrmýzý üzeride kitaplarým.. sonra bir ses çalýyor kulaðýma ’’þimdi yaðmur yaðacak hýzlanalým’’..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.