Umursamýyorum artýk Ardýmdan düþenleri Aramýyorum bile Artýk ödün veremiyorum ben de
Bazen geceyi ekmek gibi böldüðüm oldu Kýrardým yoldaki yokuþlarý istesem Ne deðeri vardý ki o ilk sevdanýn Hep doðrularda kaldým tutsak Düzlüðe ne zaman çýktým ki Geceleri kokladýðým çok oldu Bir nefesidir diye bulamadým
Yorgun gözler gördüm kýþlarýnda Ümit yoktu bakýþlarýnda Dokunsam aðlayacak Hicran dolu ince kalp atýþlarýnda Belki bir baþkasý olurdu benim yerime Kader diyelim
Kurumuþ yapraklar dolaþýr ayaklarýma Hýþýrtýsý týrmalar kulaklarýný Duydun mu sen hiç Düþeceðim aklýna gelmezdi deðil mi Dizlerimin üstüne Közlerime inen kara bir perde
Hayat bu kadar mý acýmasýz Diz kapaðýmýn düþtüðü talihsiz o taþ Morarmýþ gözlerim tozlu Sancýlý bir baþ Acýtýyor içimi Kan zorlanýyor artýk Akarken sessiz damarlarýmdan Unutulan sevgili UMURSAMIYORUM ARTIK SEVMEYÝ
Behçet Bük
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.