Sen bilir misin?
Sessizlik de en az çýðlýklar kadar ne çok þey anlatýr.
Biri avazý çýktýðýnca haykýrýr düþüncelerini,
Biri susarak içinde biriktirir haykýramadýðý kelimelerini...
Sessiz çýðlýklarýn yankýlanýyor
Ruhumun saðýr kulaklarýnda
Peki sen, sen de duyabiliyor musun?
Bir giz gibiyim sende göremiyorsun varlýðýmý
Sessiz çýðlýklarýn týrmalýyor kulaðýmý
Sessiz çýðlýklarýndan kaçamaklarýndan yoruldu yüreðim
Suskunluðunu boz çýk karþýma avazýn çýktýðýnca haykýr
Uzat ellerini, özledim de aðlamazsam namerdim…
/Þimdi olacaktýn yanýmda yatacaktýn dizlerime/
Ellerim karýþacaktý saçlarýna
Bu kadar hüzünlü olmaz,
Yaðmurla dolmazdý gözlerim.
Dilimden dökülen her kelimenin içinde adýn
Konuþmak istemezken,
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çýðlýðýmsýn!
/Þimdi sen duracaktýn karþýmda
Bakacaktým gözlerine, dalacaktým rüyalara/
Ama yoksun!
Ellerini tutamýyorum
Bakamýyorum gözlerine
Ayaklarýmý yerden kesen yüreðin de yok
Aniden bir rüzgâr dokundu kulaklarýma
Dinledim sessizce
Kim bilir ben aklýndan bile geçmezken
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çýðlýðýmsýn!
Gönülden sevdin mi hiç? Sevmek bu olsa gerek
Ayný gök kubbenin altýna baþka bir þehirde
Seni düþünüyorum þimdi, kelimeler takýlýyor boðazýma
Yüreðimden sessiz çýðlýklar kopuyor
Her þeye bir sözüm var da
Söyleyecek bir söz bulamýyorum sensizliðe
Ve dilim lal sessiz kalýyorum…
Þimdilik sadece kendime sözüm geçiyor susuyorum
Dinlemiyor söz geçmiyor yüreðime
Bir gün elbet göz göze geleceðiz
Ýþte o zaman öðreneceðiz gerçekleri
Þimdilik adýn dilimden düþmeyen
Dilimde susmak bilmeyen sessiz çýðlýðýmsýn!
Mustafa KARAAHMETOÐLU
/Sensiz Yüreðimden Dökülenler/
Ankara, 18.04.2015