KULUM

Ne köylüyüm ne de þehirli.
Öðlesine garip bir kulum!
Ne tatlýyým ne de zehirli.
Ýstenmeden giyilen çulum!

Doðuþumdan ebadým bozuk.
Muhtaç oldum, dostlarým tozuk.
Gören güldü, söyledi yazýk.
Yen içinde kýrýldý kolum.

Akýl baþa gelmedi hâlâ.
Yapýþmadým saðlam bir dala.
Yayan devam, son çeyrek kala.
Omuz görmez her halde salým!

Ýþi düþtü, aðabey, dedi.
Utanmadý soframda yedi.
Kuyruk yerde, sanmýþtým kedi.
Söküp attý, küflenmiþ nalým.

Doðacaktýr bir sabah güneþ.
Yokuþ biter, görünür eniþ.
Gizli kalmaz aþikâr her iþ.
Kývrým kývrým yürünen yolum.

Bu dünya bir nazlý gelinmiþ.
Nice yürek boþa delinmiþ.
Dursunî, tam aptal bilinmiþ.
Çýkar çýkmaz kýrarmýþ kýlým.

Dursun Yeþil –2008

Sosyal Medyada Paylaşın: