HÜZÜN
Mevsimlerden hazan, yeþermez yaprak.
Hazýrlýk bahara,uykulu toprak.
Birden geçti yýllar,güne dalarak.
Salýnýn Cumadan, inan farký yok.
Koþardýk sokakta,yýllar öncesi
Bizimle dönerdi, telden çemberi.
Aðaçlar bizimdi,yerdik meyveyi.
Sokaklar da bitti,aðaçlar da yok
.
Bir çeþme akardý,köþe baþýnda.
Taþ binalar vardý,dar sokaklarda
Mutluluk taþardý,her yuvasýnda
Yýkýldý binalar aþktan eser yok.
Atýlmýþ köþeye,küskün bir keman.
Telleri kýrýlmýþ,kendi periþan.
Notalar daðýlmýþ,aðlýyor Ýrfan.
Kemancý da gitti,ondan haber yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.