İŞTE GİDİYORUM

bir kuþ olsaydým eðer
kanatlarýmda bin vebal
aðýr acýlarla uçardým yalnýzlýkta

...

daðýnýk sevda öðretileri
yüreðimin tezine bir hançer imzasý þimdi
olmadý, yitirdim kendimde varlýðýmý
açýk düþler penceresinden gördüðüm
artýk olmayýþý kesin hayali uzaklar
ardý ardýna sinyal çakan deniz feneri
suyun üstü çarpýþmalara karþý duvar
bende ise
ýþýklarý öldürülmüþ
boyasýz haliyle
sýrtýma harabe

her hüzün açan þiirin
paragraf baþýnda ben varým
virgüllerde hantal hatýralar
üç noktaya sýðdýrýlmýþ aþklarým

herhangi bir yazýya yakýþmamýþ
üzeri karalanmýþ sözcükler gibiyim
ne mana olmuþum kitaplarýn konusuna
nede senaryolara anlam katmýþým
dip not olarak hatýrlanan
yýrtýk bir kaðýt parçasýyým

þimdi kýrgýným kendimden öte herþeye
yalnýzlýk içinde topladýðým bütün kayýplarým
ve heybemde sürgün yalnýzlýðýmla gidiyorum

hüküm giymiþ türkülerin
unutulmuþ ozanlarý turnalar
son göçleriyle söylediler
piþmanlýklarýmla yýkanmýþ ezgilerimi
baþtan aþaðý aðlamalar giydiðim ruhumu
aþksýzlýðýmla örtüp
defnettiler bir kadýnýn yüreðine

sahi hangi kentlerin gezginiydi
bunca sualsiz yolculuðum
belkide cevapsýz kalmýþ
soru iþaretli bitiþlerin kendisiydim
nasýlsa yenildim kuþatma altý varlýðýma
yokluðumun cendere göçüyle
vurula,vurula gidiyorum iþte

...

kendine sürgün zamanlar yalnýzlýktan alýntýdýr...




Sosyal Medyada Paylaşın: