UZAY (B)OŞLUĞU

Ne vakit üþürsem,
canýmýn giderek sana çekildiðini hissediyorum
ve omuzlarýmda mahþerin kalabalýklýðýyla
þah’a kalkýyor yokluðun.

Ekvator sýcaklýðý,
bana býraktýðýn yer..
Soluðumdaki atlar birer birer
sana giden yollara savruldular.

Adýna benziyor gökyüzü
payýma düþen bulutlar parçalý
kahvaltýnda ben yerine ebabil kuþlarý.

Gözlerin yeryüzü’nün tüm metre karesi
Deniz’ine susamýþ kýrlangýçlar
Bir simide martýlara gebeyim.

Ýzmarit kokulu nefesin sinmiþken bu þehre,
Mars’ta hayat var mýdýr sence ?
Sosyal Medyada Paylaşın: