1003- Hapsettim kalbimin haremine…

caným seni hapsettim kalbimin haremine
yol yordam hara düþer iþve sinde sevdanýn
yokluðunun cürmünde muhtacým mahremine
her bir meziyetine tutkuludur adamýn
ölesiye severken keyfin deyim endamýn

þevk duymadým alemin sütü bozuk yoluna
sevap öyle kolay ki günah yapmamak sanat
ömür geçip gidiyor dolanmadým koluna
özde teslim olsan da geremedim kol kanat
uyan der tüm gerçekler kalbim de hala inat

kavuþun demek kolay yol kir gönlüm kepaze’m
yalvarýp da yakardým teslim oldum Allah’a
yeter ki sen bir gülde kaldýrýlsýn cenazem
vicdaným çok rahatsýz yönü saldým Allah’a
bu alem boþ ve fani kurban ettim salaha

zaten yokluðun acýtýr parmak basma yarama
hep iki yüzlüler den yok olur cesaretim
mutlak sende görürsün beni gökte arama
bil ki baki kalacak aþkýna esaret’im
yerde gökte hep sensin ben sana hep hasretim

suskun seni gözetir hep aþkýnla beslenir
baþtan belli gelecek çok hoþtur kinayesi
vuslata da beþ kala gönlüm coþar hislenir
sevgi kalýba sýðmaz durmaz büyür gayesi
bir gül açtýkça kokar o da aþkýn payesi

dersi aldým hayattan felekle yarýþ için
bekler aþkým çaðrýný gel gönle karýþ diye
setlerimi tüm hýzla aþarým varýþ için
yeter ki ver el ele ele yakarmak niye
gel olsun niþanýmýz hiç geçmesin saniye

hercai yaþantýmý düzeltin yar tutarak
Allah zevkle yaratmýþ sen cana emanetsin
el ele verdik þevkle geçmiþi unutarak
hiç þikayet etmezsin her sevgime minnet’sin
ve canýma can katan ruhumda bir hikmet’sin…




(21.04.2015) AZAP…








Sosyal Medyada Paylaşın: