Yoruldum. Hep bir þeyleri kovalamaktan Ve hiç bir þey yapmadan kala kalmýþlýktan. Tadý tuzu olmayan günleri haneme katýyorum, Bir gün daha, bir gün daha. Günler gelip geçiyor, Sadece anlamsýzca, kendimi avutuyorum. Bir þeylerin baþlangýcý yok, Baþlamýþ olanlarý da tek tek bitiriyorum. Yoruldum. Aynada ki mutsuz surata bakýyorum, Ve saçlarýma her gün bir ak daha düþüyor, Görüyorum. Tavanýn boyasý düþmüþ yerlerinden anlamlar çýkarýyorum, Bir þeyleri yaratýyor, bir þeyleri siliyorum. Oysa tavan ayný tavan, çizgiler hep ayný çizgi, Yoruldum. Anlamsýzlýða anlam aramaktan artýk. Sokakta ki yüzler, Anlamýn içinde ki anlamsýz yürekler, Ve kim bilir ne anlamýn içinde anlam yüklüler. Yoruldum. Hiç bir þey yapmamaktan Ve bir çok þeyin anlamýný aramaktan. Görmeyeceðim, duymayacaðým ve konuþmayacaðým. Sadece bu yorgunluðuma, Belirsiz isimler takacaðým. Yoruldum. Bir aðýr depresyonu yaþamaktan. Yoruldum, Ýnsanlarý tanýmaktan ve anlamaktan.
Gürsel PAL Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.