Denizlerin dalgalarýna býraktým bakýþlarýmý. Soldu denizin masmavi yüzü. Sonra topraða gömdüm, tüm renkleri Çýnlayan sesleri de susturdu toprak. Kalmadý dýþarda bana dair tek renk.
Her þey soldu. Gri bir dünya yarattým sonra.
Masmavi çýðlýklar attým karanlýða Delirmenin kýyýsýna ulaþtý çýðlýðým Sabahlar boðuldu, bu sonsuzlukta Ve kaðýda damladý güneþ Yalnýzlýðý yazdý o beyaz sayfaya
Karþýmda Acýdan çehreleri kararmýþ insanlar Geçiyorlar önümüzden, Buruk bir lacivertle Gözlerse merhamet arar dudaklarýmda
Sosyal Medyada Paylaşın:
öztürk sözen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.