Ölüm vakti
Ölüm yine ne garip olurdu bu zamanlarda
Pusuya yatmýþ zamanýný bekliyor sanki
Sanki içimde birþeyler var
Sözcük mesela ölümü hatýrlatan
Ölümümü içimde taþýyorum
Týpký þeytanýn içinde taþýdýðý gibi ateþi
Suya bulanmis ateþe benziyor ölümün soðukluðu
Çoktan ölmüþ bir insan vücudunu andýrýyor buz gibi
Sýkýntýlar içindeyim bu yüzden
Ýçimde bir deprem sonrasý gibi yýkýk,
harabolmuþ ve acýlar içinde kent
Sonra dýþarý çýkýyorum
Sokaklar dolusu gökkuþaðý
Kaldýrým taþlarýnda yankýlanan yasak düþünceler
Bu çýlgýnca düþüncelerden
kaçmak ve kurtulmanýn arzusuyla
Daha önce geçtiðim sokaklara tekrar tekrar gidiyorum
Tarihin tekerrürünü mümkün kýlmak için
Kilise kapýsýnda ya da
bir cami avlusunda
Sindirilmiþ korkularýmý haykýrýyorum
Dilsiz duvarlara
Talihimin kanlý yüzü yine býrakmýyor
Hayra yorulan rüyalarými
Gözlerimde hep ayný rüya
Gerçekliði hapsediyor gözlerimin ulaþamadýðý derinliðe
Uyandýrýn artýk beni
Bu dünya denilen rüyadan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.