Sen Yoksun Sultanım...

Ardýnda býraktýn sultaným,
Seni sevenleri, dünyada býraktýn.
Býraktýn bizi zalimlerin eline,
Sendin bizim kalbimiz.
Senindik biz,

Nerde yardýma muhtaç bir yoksul görsek,
Sen gelirsin aklýmýza,
Nerde bir mazlum, dýþlansa sen koþardýn yardýma.
Biz kimdik ki
Bu dünyada sahte kimliklere bürünmüþ, zalim insanlardýk.

Sen deðil miydin, bir köpek ve yavrularýný emzirirken,
On bin kiþilik ordunun yönünü deðiþtiren,
Bizdik Ýnsanlar açlýktan ölürken,
Onlarý izleyen...
Sen vardýn, dünya cennetti,
Ama yoksun Cehennem dünya...

Sendin Kýzýný omzuna alýp mekke sokaklarýnda dolaþan ilk kiþi..
Yine bizlerdik kýzlarýmýzý diri diri topraða gömen,
O kýrmýzý güller senin elinde baþka bir kokardý.
Bizim elimiz de hep kan vardý...

Öyle günahlar iþledik ki, dönüpte bakamadýk ardýmýza,
Öyle karanlýkta kalmýþýz ki, gözlerimizi açýp ta bakamadýk ýþýða,

Senin adýnla baþlamadýk yemeðe,
Gözümüz hep açtý,
Görmedik aç olanlarý,
Çünkü bizler hep açtýk...

Sen gittin ya Sultaným , ne çok dostun varmýþ,
Hepsi sokaklara daðýldý,
Hangisi senin dostundu onu þaþýrdýk.
Bürünmüþler melek kýlýðýna,
Aslýnda þeytanmýþ,




Sosyal Medyada Paylaşın: