" Ben kendi kendime böyle saatlerce konuþup duruyorum ya, Deliliktenmidir bilmem sensizliktenmi. Ki sen benim olan herþeyin sahibi Bir gök maviliði, Yahut çimen yeþili Fýratýn dicleye sesleniþi gibi. Çaðýrýyorsam seni halâ böyle diri böyle güç ve bahar serinliði. Bir akþam üstü belki, bir tutam saçýn belki bir kaç yaðmur tanesi ðöðsündeki ninni, sesindeki huzur ve tenindeki þefkat ile sar diyedir beni. "Gel diyedir belki bu denli konuþmalarým ne deliliktendir ne de sensizlikten." [Emin Beyazoglu]
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.