KÜÇÜK DİLENCİ
KÜÇÜK DÝLENCÝ
Evrakýmý karýþtýrýrken elime geldi. Sararmýþ saman kâðýdýna yazýlmýþ bir þiir. Kâðýdýn kat yerleri yýrtýlmýþ, koptu kopacak. Bir karþýlaþmamýzda yedek subay okulundaki arkadaþlarýmdan sevgili Yýlmaz GÖRMEZ, tutuþturmuþtu elime. Ben de þiir yazdým diyerek.
Þiirin karanlýklarda kaybolmasýna gönlüm razý olmadý. Kayýtlara geçsin, gün ýþýðýna çýksýn istedim. Bir þekilde haberdar olursa Yýlmaz’ýn da mutlu olacaðý inancýmla paylaþmak istiyorum…
“Küçük eller yumuk, güzel gözler kapalý
Ayakkabýlar delik, elbiseler yamalý
Senin de bir ailen, sýcak yuvan olmalý
Yat yavrucaðým uyu, üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Çocukluðunu henüz yaþayamadan daha
Kazandýðýn parayý vermek için þaraba
Üç beþ kuruþ uðruna býrakýldýn sokaða
Yat yavrucuðum uyu üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Yaþýn ya üç ya da dört, daha fazla olamaz
Rüyalarýna bile mutluluklar giremez
Neler hissettiðini kimsecikler bilemez
Yat yavrucuðum uyu üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Sen öyle yatýyorken yerde, çamurda karda
Þimdi kim bilir nerde, gönlün hangi baharda
Daha çok yatacaksýn, böyle kaldýrýmlarda
Yat yavrucuðum uyu, üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Hava buz gibi soðuk, dondurucu ayaz var
Sanki gökler delinmiþ durmadan yaðýyor kar
Seni kimler düþünür, haline kimler bakar
Yat yavrucuðum uyu üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Gözlerim doldu bir an para vereyim dedim
Elim cebimde kaldý, bir türlü veremedim
Seni baðrýma basýp kucaklamak istedim
Yat yavrucuðum uyu, üstün baþýn ýslansýn
Sene kaldýrýmlara býrakanlar utansýn
Sýcak ana koynunda uyumalýydýn þimdi
Biraz önce önüne para atanlar kimdi
Çok nutuk attýk hani, mutlu günler senindi
Yat yavrucuðum uyu, üstün baþýn ýslansýn
Seni kaldýrýmlara býrakanlar utansýn.
Yýlmaz GÖRMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.