Þa
EYLÜL KOKULARI
Beni bu þehirde bekleme Ayþe
Gizem de gizlediklerim depreþti
Bana ellerini uzatma
Bir hasret kovalar çýðlýklarýmý, arzum sürgünde.
Geceler hayasýz, geceler arsýz
Yaprak yere düþtü, toprak üþdü
Siyatik aðrýlar aðlar düþlerim de.
Ellerim Eylül’e uzansa keþke
Sürgünüm kudurur Eylül’ün on beþinde.
Beni bu þehirde bekleme Ayþe.
Þuramda bir zaman haritasý
Boylamý dipsiz karanlýk, yaralý bir ruh
Ben bende unutulaný arýyorum
Þuramda beklediklerimin ötesinde.
Zaman öyle zalim ki, alýp götürür duygularý düþler vadisine.
Görülmüþ mü hiç zamanla boðuþa
Görülmüþ mü hiç zamaný delen, zamana galip gelen
Bir sala sesi duyulur þafak vaktinde
Belki eþin, belki dostun, belki de sevgilindir ölen.
Bana Eylül’ü hatýrlatma
Acemi bir çýðlýk kopar Eylül kokularý siner içime...
MEHMET GÜVEN-18 NÝSAN-2015...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.