Ey sevgili Ölüm hazan yapraklarýndan dökülen çiçek gibidir Bazen tek bazen de çifter çifter dökülür Kumsalda göðsüne yaslanmak gibi Sevinçten aðlamak gibi. Ana sütü emer gibi, emse de toprak bizi Toros’larýn eteðinde, sarp yamaçlara gömsünler ikimizi Topraðýn ceseti sevdiði gibi, severim seni.