İNSANLIK AYAĞA DÜŞMÜŞ

Ne gideceðim bir yol, ne de seveceðim bir kul kaldý.
Kimi can bilip sevdiysem, o benim ömrümden çaldý.
Sevdiklerimin yüzünden ne kafamda saç, ne de derdime ilaç kaldý.
Herkes aþkýnýn meyvesini yerken benim aþkým kýraç kaldý.

Af dilemem hiç kimseden, üzmüþ olsam istemeden,
Dertlerimi diyemem ben, yorum yapmayýn bilmeden.
Seven var mý aðlatmayan, cehennemi aratmayan?
Bir adama gönül verip, dünyasýný karartmayan.

Çok çileler çektim sizden, ne istediniz sevgimizden,
Ýnsanlýk ayaða düþmüþ, gurur duyun kendinizden.
Lafla insan olunmuyor, gerçek bir dost bulunmuyor,
Bu devirde yüzler sahte, gerçek yüzler görünmüyor.

Ey dilindeki lisan gibi kendi insan olamayanlar,
Ey kahpelikte sýnýr tanýmayan, dünya malýna doyamayanlar,
Her þey geçicidir dünyada, eþeklik baki kalýr,
Ýnsan evladý olan bir bakar geriye, biraz olsun utanýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: