YARATAN'DAN UTANDIM ..

Dost edindim kendime iþte sevdim gitti
Upuzun paslý hançer gibi yalnýzlýðý.
Maviyle harmanladým iþte sildim gitti
Ahtapot gibi saran koyu karanlýðý.
Yaratan’dan utandým da afettim gitti..



Kin ile riya dolmuþ bozulmuþ düzeni
Bülbülüme eziyet gülde ki dikeni
içimde gizli kalmýþ suçladýðým beni
Haksýz yere suçlayýp zulüm de edeni
Yaratan’dan utandým da affettim gitti..


Yollarýma serilen, ki dil taþlarýný
Olmayan umudumun uzun saçlarýný
Ve gök kubbemin kýzgýn çatýk kaþlarýný
Ki -nasýl, niye, neden, niçin? vahlarýný
Yaratan’dan utandým da affettim gitti..


Karlý daðýn baþýnda derdim deste deste
Benden uzak gülüþüm orda bir kafeste
Dostta düþman karýþmýþ zevkinde aheste
Gözlerimi kapadým bir soluk nefeste
Yaratan’dan utandým da affettim gitti..


Apsuva..Ýnci..





Sosyal Medyada Paylaşın: