BU NASIL BİR DÜNYA?

Kýrdý geçirdi ortalýðý
sarý ipekli þalý
kan çanaðýna dönmüþ
gözlerinin çukuru
boyamýþ alý moru ne varsa
gökyüzünü boyamýþ
bahar kaçkýný
þemþiyenin altýnda
nisan yaðmurlarýný
ipe dizmiþ umutlarýný
ceviz aðacýnda asýlý


Kor ateþler düþmüþ
yüreðinin üstüne
üç kanatlý kuþ
saf tutmuþ
bakýyor ayaklarýný
çýkmýþ yan taraftan zülüf
eðilmiþ dere yataðýna söðüt gibi
süzülmüþ
gecenin bedeninde günahlarýndan
silkelenip arýnmýþ


Ýnsan ne ederse kendine ediyor
kâh aðlayýp kâh gülüyor
yola çýkýnca
gölgesi kendisiyle gidiyor
armut dibine düþmüþ
kuru bir canýn
kuþun can aðzýnda
yavru aðzý renk
gecesi gündüzü birbirine denk
omuzlarda aðýr geliyor
ayrýlýk denilen yük
ömür dediðin baþlý baþýna
bir külfet


Ýster aç yaþa ister tok
çaðrýlýnca koþa koþa gidilir gurbet
çýkýnca kapýdan dönüþe yok bilet
erik aðacýnýn gölgesindeki kara
koca bir noktadýr vuslatý kara delik
gün biter beniz soluk
ayva sarý
güneþ isteyince yakar deriyi
serseri duvara sarmýþ
bir hanýmeli gibi
gurbette anadan ayrý babadan ayrý
gün gelip ararsýn tutunacak
bir duvar dibi
bakarsýn heceler geceler saðýr
bilmez kadrini içini dýþýný yar dediðin


Her derde devadýr derdin kederi
þiir yazýp birbirine eklendi
tadýyla tuzuyla kaçamam el gibi
Allah’tan baþka kimbilir içimizi
aþiyanda yediveren gülleri
derdimi söyleyemem elleri
dondum balkonda içim titredi
kýþ bitsede kýþýn eseri gitmedi



Göz görmeyince
gönül katlanýr


Dünyaya sýðýþmaya çalýþan
bidolu insan
canýndan can koparýp
canýný diþine takýyor her an
kimi kula kul
kimi Allah’ýmýza kurban
dünyaya yumuk gözlerle baktýðýmýz
aþikar
bakmakla görmek arasýnda fark var

Kiminin doðrusu yanlýþ
kiminin yanlýþýnda doðru var
kimine eðri oturup doðru konuþmak batar
kimisi doðru yaþamaktan kaçar
kimisi kulak arkasýna atar
kimisi yan gelip yatar
bu nasýl bir dünya
Allahýna kurban



Aþk otaðýnda türlü türlü kurnazlýk
kiminin terazinin okkasý bozuk
boðazlarda düðümlü koca bir yumruk
Söyleyenle söyleyene dönde bir bak
saçýmýzý süpürge yapmaya alýþtýk
kemer koptu donu boþ býraktýk
kaþýkta doluda olsa boþta olsa azýk
her geçip giden gün millete atýyor kazýk
bu nasýl dünya Allahýna kurban



Dünya dönüyor iþliyor saat gibi
her sabah her akþam deðiþiyor çerçevesi
duyulur elbet bir gün hakkýn sesi



Gemisini dolduran denizinde boðulur
güneþli gün akþam olunca vadesini doldurur
insan dediðin bir parça sudan can bulur
bu nasýl dünya eremedim sýrrýna
bak gecede yýldýzlar yine koyun koyuna
düþürmesin Tanrý insaný insan eline
gönül kapýlýp giderse bir sevda seline
katlanýr insanoðlu her karanlýklara aþar
göz görmeyince
gönül katlanýr

Nurten Ak Aygen
17.04.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: