AKŞAM OLUNCA

Her akþam hüzün dolar içime
çekerken pencereden perdelerimi
ýlýk gülüþlü ay ve yýldýzlar düþer
ardým sýra yürüyen gölgelerimin



Kifayetsiz kalýr kelimeler
tek kiþilik anýlarda seviþmelerin
hafýzamda dururken hâlâ
güneþi koynunda maviliklerin



Zerrece avutmaz beni abu hayat
yüreðim daraðacýnda
ayyuka çýkmýþ yalnýzlýklar
yüreðim anýlarla sürgün



Gün perdesini indirmiþ memleketin daðlarýna
gün yüzüne çýkýyor bilipte bilmediklerim
akþam tenhada karanlýk sokaklarda
ellerini ellerime býrak ne olursun



Geçip gitsin dev aðýzlý korkularým karanlýklarda
bu yýl ne çok yaþadýk kar/ý kýþý
özledik çok özledik
baharýn kalp atýþlarýný




Ellerimizle maviliklerde
bulutlarý karýþtýrdýk
bulmak için yanan güneþin ateþini
her akþam olduðunda hüzün dolar içime



Akþam olunca gölgeler düþer bayýrlara
bir yaprak düþer ömrümden
her doðan güneþi ve seni yitirir insan
bir anlýk bile unutmam


Kimi gün kýrýk can kalýr
yeniden beklerim güneþin doðuþunu sabýrla
elin yüzün saçlarýn deðiþir
her gün aynalara baktýðýmda


Bir toz bastýrýr duvar diplerinde
mevsimini geçirmiþ kuru otlarýn
akþam çöker gönlümün ortasýna
anlamsýzlaþýr dünyaya bakýþým



Balkonda cigaramý yürütüyorum
Sudan daha koyu çay/ýmý yudumluyorum
eski nevbahar akþamlarýnda
gelir aklýma anýmsarým ansýzýn




Bak yine akþam oldu
yanýyor þehrin ýþýklarýnda karanlýk gece
birbirine bakýyor sokak ýþýklarý
birbirinin üstünde kat kat evler



insanlar yalnýz yalnýz düþünceleri
yaþýyorlar mý yoksa kandýrýyorlarmý kendilerini
bakýyorum aðaçlar yalnýz
insanlar yalnýz suskun
ara sýra bölüyor geceyi bebelerin aðlamalarý

Zamanýn kucaðýndayým
bir ben garip bir ben düþün düþüncesinde
her düþ bir hikaye
ay ve yýldýzlar bu gece soykýrým

Gün bitiminde her düþün var bir sahibi
sokaklar avutmuyor insanlarý
rüzgar gibi geçiyor hayat
sürüklüyor peþinden anlarýn anýlarýný..

Nurten Ak Aygen
16.04.2015y
Sosyal Medyada Paylaşın: