Hepler hiçe dönüþtü, var olaný yok aldý Sen gidince, ömrümün kalaný yalan oldu Gözlerimin yanýnda Nuh tufaný hiç kaldý Döktüðüm gözyaþýmla hayatým talan oldu
Bir afet koca þehri birdenbire yutar ya Gidiþin aynen öyle her þeyimi devirdi Solumda kanat çýrpýp sana uçan kuþ var ya Binlerce kez öldü de yine sana dirildi
“Ölmeden ölmek” denen “Zorlu sýnav” ne zaman, Nerede anlatýlsa, benle baþlayýp bitti… Ki dediler “Bir garip, zavallý Ýhsan Turhan Sevdasýnýn yolunda aklýný da kaybetti.”
Ardýndan aðlayanýn sanma yalnýz ben oldum Senin için yazdýðým her þiir eþlik etti Gidiþinin ardýndan hüzünlerde boðuldum Yokluðun yar, yokluðun, varlýðýmý tüketti
Derler ya “ Unutturur zaman her þeyi birgün” Sanki bu benim için hükümsüzdür sayýlmýþ Sevda sýnýrlarýnda kalbim acýya sürgün Ki müebbet kararý bozulmaza kýyýlmýþ
Bunlar ki resmidir yar, olmuþun, olacaðýn Gidiþinle ruhumun Araf’a düþmesinin Zamanýn ellerine býraktýðýn býçaðýn Hasretle bilenerek kalbimi deþmesinin
Belki birgün okursan sana masal gelecek Diyeceksin “Büyütmüþ her þeyin vardýr sonu” Ama sen bilmesen de aþk tarihi bilecek Her yâdýmda denecek “Yandýkça sevdi onu”
Sen de haklýsýn elbet, nerden bilsin sevmeyen... Her aþkýn aðrýsýný kalpte taþýyan bilir! Aþkta mum olmak nedir, bilir mi erimeyen? “Aþýk” demek, ne demek? Aþký yaþayan bilir!
Ýhsan Turhan _ 17 Nisan 2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.