güvenmek zor insanlara günümüzde
eser kalmadý ölümsüz dediðimiz sevgimizde
baþýmý omuzuna yaslamak deðil
sýrtýmý sýrtýna dayamýþtým ömrümce
bilemedim
yaslanýnca aðacýn çürüyeceðini
güvenildiðinde insanýn öleceðini
ve yine kendinle yalnýzlýðýný
anlarsýn
oysa ne hayallerim vardý seninle
bir söðüt gölgesinde
yaptýðým salýncakta
ayaðýný yerden kesmek vardý
olmadý kýrýldý söðütün dallarý
sen içimi ürperten
yaþadýðýmý hissettiren sevgili
gitsen de kokun kaldý yadigar
her nefes alýþýmda içime çektiðim
beni sarhoþ eden
sadece baktým arkandan
diyemedim gitme kal
elimde kaldý beyaz mendil
sallayamadým
gözyaþlarýmla uðurladým seni
su da dökemedim arkandan
kýrýldý testim yasýndan
döner misin bilinmez gittiðin yerden
bulur musun beni býraktýðýn gibi
gözlerinde eriyen
boncuk boncuk bakan
mavi düþlerde
vakit çok geç artýk
kalmadý ortak deðerler
meðer bitmeye mahkummuþ
en büyük sevgiler ...
Refik
13 . 04 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.