korku
bir çift çocuk gözüyle bakmaktý
duvarlarýn deliklerinden hayata
...
göðün ellerinden düþtü ölüm
aðýr yaralý acýlarla bulutlar utandý
zulüm indi Ramallah kaldýrýmlarýna
ki toprak beslenmiþ ceset geceler
korkunç yazgýlarla beter bombaladý
bin kere düþük yapmýþ dut aðaçlarýný
adý Ortadoðu koyulmuþ resimler
kýrmýzý renkli desenli ninnilerle büyüdü
hangi acý kendinden nefret etmez derken
en kutsal yerinde baharý astýlar Filistin’de
camiler kenti Felluce’den mektup yazan
artýk adresi olmayan çocuklarýn hikayesiydi
binbir gece masallarýnýn kurþunlandýðý düþler
uzaklardaki bir gömüklükte
Hiroþimalý kýzýn sesinde açan çiçek
belkide Latin Amerika’da
baharat kokulu rüzgarlara deðdi
oradan siyah bir çocuðun iskeletine
ve dudaklarýndan bir þiir düþtü
---son resmimi gök amca çizdi
gökkuþaðýyla boyadý topraðý
benim inci dilerim vardý
birde kurumuþ etim
kaburgamýn masallarý
hiç de öyle bildik deðildi
çocuktum evet
ama doðduðum gün öldüm..!
bir sürekli yanmak yani
dünyanýn ötekilerinde
ve
iblislerin fetvalarla kadýnlarý
lanetlenmiþ gibi göstermesi
aslýnda
içlerindeki cehennemin ateþindendi
Zebur adlý ilk heceler
Kuran adlý son cümlelere bilinçken
hurafeli tanrýlar
piramitli kaðýtlardan ilahlar yaptýlar
tabi her güneþin doðuþu umudun resmidir
acý her tarihin dayanýlmaz ihtilalleri olsada
mutlaka gözleri çocuk bakan devrimlerde vardýr..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.