Söyleyin Zamana Ya Yavaşlasın Ya Dursun Biraz Cahit KARAÇ
Söyleyin Zamana Ya Yavaşlasın Ya Dursun Biraz
Daha Dün geldim, Dünyaya. Bu gün, yeni gördüm, Doðan, Ýlk güneþi. Ne çabuk Öðle, ikindi, akþam oldu. Battý güneþ.
Gökyüzünü Sardý Gül endamýnda Bulutlar. Bulutlar arasýnda Uçuþur kýrlangýçlar. Meçhule giden ömrün, Peþinden koþan, Düþ kurusu hayallerim, Daha gerçekleþmeden, Beni terk edip Kýrlangýçlar kanadýnda, Kaybolup giderler. Karanlýkta Sessiz sonsuzluða...
Daha Dünya denilen mekânda Bir gün, Olsun! Oturup da yemedim Karným doyasý. Bir kaþýk yemek Yanýnda Ýki lokma ekmek, Vermedim aðzýmý Akýp giden ýrmaklara, Ýçmek için Kana, kana su. Ne baðýnda Baðdaþ kurup oturdum. Ne gidilen yolunda Bir yoldaþ buldum. Ne gece uyuyup Düþ gördüm. Ne gündüz Hayal kurdum. Ne düþünüp Yaþayýp bir adam oldum.
Daha Dün geldim köyümden, Yeni açtým, gözüm. Medeniyete koþup Þehrine daha doymadan Geldi geçti ömrüm. Doyamadým Ne anama, ne babama Görmedim kardeþlerimi, Daha Doyasýya…