hayýnlýklar sürünmüþsün yüzüne zalýmlýklar örtünmüþsün üstüne at bakalým deride dantelaný ayaklarýný göremiyorum
sivrildikçe kesiyor yýðýnýn soluðu mutlu atlar ülkesindeyiz, dosdoðruyuz, tastamamýz ah bencileyin yine satirik bugün caným yanmakta o vakit tuzum olsun gülüþleriniz
küp delinmiþ, zehirlemekte kendini zahire kýraðý düþmüþçesine kendi suretinden ürkenler çok uzakta
can sonbahar savruðunca daðýnýk alýþkýn aslýnda kör býçakta bilenmeye alýþamadý yüzüne dilenenlerden ilenmeye mahcupluk mazeret olmasa da erdemdir
yine hicivdeyim, eteðim aðýr bugün öyle ya "ayvaya karþý ayva zeytine karþý zeytin" bitirdim sýzlanmayý, þartlý tavýr aðlamak kustum... iyi geldi þimdi tek derdim Rodin’i anlamak...
biliyorsun ben insandan yanayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.