ne zormuş

Meðer ne zormuþ unutulan olmak
Gözyaþlarýn yaðmur gibi akarken gözlerinden
Gitme diyememek Ne zormuþ
Yangýndan kalan küller gibi
Sahipsizce savrulmak Ne zormuþ
Böyle bir baþýna kalmak
Ne zormuþ ..

Allah’ým ona ben delice baðlýydým,
Uðruna ömrümü korkmadan harcadým.
Kendi yok, bir resim avundum aðladým ..
Çok zormuþ severken ayrýlmak anladým ..

Bir daha sevemem kimseyi ben gülüm.
Her geçen gün zehir oluyor büs bütün,
Ýnan ki önemi yok böyle yaþamanýn.
Mutlu ol bu gece son defa ölürüm ..

Böyle mi ayrýlmalýydýk bi veda etmeden
Sonradan mý sevmez oldun neden kadýn neden
Baþka birinde miydi aklýn ellerimi tutarken
Baþka biri mi vardý o gözlerinde bana bakarken
Yazýk deðil miydi senin için atan bu kalbime
Yazýk deðil miydi harcadýðýn garip ömrüme
Üzülmez misin ben ölüp gidersem senin için
Toprak alýp giderse yanmaz mýsýn benim için ..

Bir meçhule yelken açtým herþeyden habersiz
Gel yüreðim gitmeliyiz bu bu sefer nedensiz
Her defa bakan biz olmadýk mý gidenin ardýna
Þimdi aðlasýn bu þehir eski günler hatrýna
Nereye baksam her tarafta onun gülen gözleri
Gitmiyor kulaklarýmdan o yalan sözleri
Kadehlerde arýyorum teselli olmuyor bana
Bir mezarda bulursun beni en güzel hatýra ..

Sosyal Medyada Paylaşın: