omuzlarýmda boynu bükük yaðmurlar gözlerinin yerine bir çift kahve gözlü çocuðu aðlatýrým, bu gece annem haber bile vermeden ölür ve sen tam uyuyacaðým sýra, düþürürsün göðsünü baþ ucumdan
yüzümü ay ýþýðýna iliþtirmeden son dûamý et bu þehrin her sokaðýnda gölgemi kefenleyecek bir imam bulunur elbet hatrýmý soran kadýnlarýn elleriyle okþama saçlarýmý sana anlatacak hiç bir þeyim yok artýk
gönlümden giderken, aklýma gelme zahmet ederek afedersin, bütün gülümsemeler birbirine benziyor her fahiþe namusundan asýlýyor gecelerin karanlýk tarafýna ve sadece yýldýzlar tayin ediyor aðýz dolusu küfürlerin istikametini
farkýnda mýsýn ? biz susunca daha bir güzelleþiyoruz ne sen yalan söylüyorsun ne ben senden nefret ediyorum yalnýzlýðýmý geri çeviremezsin hele bir serçenin kanadýndan öperek salarsam gökyüzüne
bizim buralar býraktýðýn gibi deðil artýk ne bahar yeþilin tonunu tutturuyor ne yaðmurlar gözlerinin kahvesini unutturuyor ne çiçekler açýyor ne de çiçeklerle seviþen bal arýlarý var bil diye söylüyorum, hâlâ sol iþaret parmaðýmda tütün sarýlarý var
ne olur, saçlarýný tembihle ýslak ýslak oynaþarak yalnýzlýðýma el sürmesin son kez öldür gözlerimi ve gülümse bir sabah uyandýðýmda, aþk, tükrük saçarak öksürmesin
uytun ..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.