Kýzasým var bu gece, rýzasýz recm edilen bir ay yanýðýdýr gönül
Simurg tasvirinde bütün kuþlarý bu þehrin Biliyorum gökyüzünde vefa yok Ki karanlýðýndan ihanete kanat çýrpmakta hep Kimsesizliðime yüz eðen yanýyla
Bulutlarýn göz yaþý taþýdýðý bu gri mevsimde Madem ki seni bekliyorum Ve madem ki her þüpheden dökülen ihanetine gülümsüyorum hala Þayet bir hüzün yaðmuru ile çisildeyeceksen saçlarýma Ve kanatacaksa kabuk baðlayan yaralarýmý Vefasýz bir el Gel Ay ýþýðýnda öldür beni
Bütün sokaklarýndan çýðlýklar yükselen bu kentte eþgalim muamma Kapý isimliklerinden kanayarak söküyorum Saçlarýnda bencil bir siyah Ne kokun kalýyor Ne kahveyi anýmsatan son bahar gözlerin Nihavent bir þarký çalýyor Susamýþ çiçeklerden çürüyerek dökülüyorsun Gölgelerinden büyük yürekler topraða sarýlarak uyuklarken Ve dað baþlarýnda sevdiðini sayýklarken Garipçe bir yel Gel Ay ýþýðýnda öldür beni
Kime baksan, benim gözlerimle irkilirsin Hangi sesi duysan tedirgin yüreðin Kime dokunursun ürpermeden ? Beni öldürsen bile unutmaya yüzün tutmaz Belki yeniden seversin Belki bir baþka adamý sil baþtan Gözlerimi karartan bir ihanet darbesiyle Sen bu þehrin sokak lambalarý gibi aniden sönersin Ama bu þehir beni avutmaz Hayret, Bir yudum hüzün Ve bir de son bahar sarýsý solgun yüzün Son nefeste ne kadar da güzel
Gel, Gel yarým býrakma Ay ýþýðýnda öldür beni
uytun .............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.