Þimdi kanayan parmak uçlarýmdan geçiyor zaman Kýrýlan martý kanatlarýnýn sesi Teþekkürler verdiðin hýçkýrýklar için Ve o düðümler Kalmýyor insan kendinden tükenirken Son sözleri alýn yazýsý söyler Küçük bir kývýlcým baþlar titrer kasýklarým Yaðmurlu günün bir ertesinde Solan karanfiller Aþk nerede? O adam piþmanlýðýn çemberinde O kadýn nerede Birbirinden ayrý ölüyorlar Tanrým Duy seslerini Böyle bitmemeli hiçbir hikâye ya da baþlamamalý. Ýçimde sonlar üþüyor Tanrým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazinoyku Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.