Salkım Saçak Taşlar

bazen bir ada
vapurlar gürültülerini unutturur kol kola gezeriz
bak bu baharýn ilk çiçeði
bu mutlu bir insanýn biriktirdiði bahçe
salkým saçak taþlar
renkler en çok son haliyle sevilen
gökle beyazlaþan yeþil aðaçlara benzer
konuþur kalýrsýn dudaklarýyla denizin

yürekler dolusu yaðmurlar düþse
çekilir inzivaya bahçede huzur
ne bir baþý olur ne bir sonu
aný kalýr sihirli dünyanýn
kökleri yýldýz çiçeðinin dibi
gibi
aðzýna dolar rüyanýn

söylemez olur
çýtý çýkmaz sýksan topraðý
ölü ezgileriyle tuhaf bir hava belirir
kara bulut karanlýk sýkýcý katarlar geçer
kabrinin sararmýþ otlarýndan

dönebilir belki hiç uyumamýþsan dünyada
ikide bir ufkunda kýzýl bir güneþ aðarýrken
tutkusu dimaðýnda gezen
güllerin taþ üstü yorgunluðu

dönüp durur sulara teslim olmuþ ýþýklar
tanrý bu iþin sonsuzluðundan seslenir
nefes alýp vermek gibi uzun uzun
düþlerin batar
batar çýkar
yosunlarýn konuþmayan kalbinden.







Sosyal Medyada Paylaşın: