Sen Gidiyorsun...!
Sendemi gidiyorsun,,,
Ayrýlýk ne çok yakýþýr biliyormusun delikanlýya,
Deli Gibi Severken KALAN Olmak varya Sevgili,,,
Ýþte aþkýn en delikanlý halidir KALAN Olmak...
Giden Sevgiliden kalan onca Yükü,,,
Tek Baþýna omuzlamaktýr KALAN Olmak...
Demek Sende Gidiyorsun...
Oysa Geliþin Ne kadar asil ve onurluydu,,,
Gidiþin ise...Korkak...
Arkana dahi bakmadan gidiyorsun,,,
Ellerime tutuþturduðun yalnýzlýðý,
Yüreðime soktuðun acýyý,
Görmekten korkarak Gidiyorsun,,,
Beni Ýstanbula emanet edip gidiyorsun,
Beni üsküdara gömüp gidiyorsun,
Mezar taþýmýda kýzkulesi yapýyorsun,,,
Bilmiyorsun sevgili,bilmiyorsun,
Bu yalnýzlýk,
Bu acý,
Beni emanet ettiðin,Ýstanbuluda,benide yok eder,,,
Sen gidiyorsun sevgili,giderken,
Ardýnda býraktýðýn enkazlarý görmeden,
yýkýp,yok ettiðin hayatý bilmeden gidiyorsun,
Karanlýklarý toprak misali,
dünyama kürek kürek atýyor,
Beni üsküdara gömüyor,
Kýzkulesini mezar taþým yapýp gidiyorsun,,,
Sen gidiyorsun sevgili,
Bilmiyordun,
Beni öksüz,
Ýstanbul’u yetim,
Boynumuzu büke büke,
Acýlarý yüreðimize eke eke gittiðini bilmiyorsun,,,
Sen gidiyorsun sevgili,
Sen görmüyorsun,
Ben için için aðlýyorum,ardýndan,
Ben aðladýkça sensizliðe,
Ýstanbul yanýyor sevgili,çaresizliðime,
Sen gidiyorsun, ve görmüyorsun,
Ben attýðýn her adýmda,
Bensizliðe attýðýn her adýmda,küsüyorum Ýstanbula,
Ve ben küstükçe,istanbula,
Ýstanbul,birbir vazgeçiyor varlýklarýndan,
kara kara bulutlar çöküyor semalarýna,
Masmavi bulutlar birbir terketiyor,
Senin benim semalarýmý terkettiðin gibi,
Sen gidiyorsun sevgili,
Ben susuyordum,
Sen gidiyorsun,
Kelimelerim küsüyor,
Cümlelerim birbir anlamsýzlaþýyor,ardýndan,
Anlamsýzlýðýmý bir ben biliyorum,
Birde istanbul,
Sen gidiyorsun,ben yaþlý gözlerle,
Gözümün önünde yok olan üsküdarý,
Kýzkulesinin,bana aðlayaþýný seyrediyorum,
Sen gidiyorsun,
Sen gidiyorsun,
Beni üsküdara gömüyor,
Kýzkulesinide mezar taþým yapýyorsun,,,
Sen gidiyorsun,
Ben ölüyorum,
Sen gidiyorsun,
Ben susuyorum,,,
Sen gidiyorsun, sevgiliiii,gidiyorsunnnn
Ben istanbulun anlamsýzlýðýný yaþýyorum,
Ben susup istanbulun yok oluþunu seyrediyorum,,,
Sen bilmiyorsun,ve sessizce gidiyorsun
Oysa ben biliyordum bu sevdanýn beni yakacaðýný,
Ben Biliyordum,,,
Ýstanbul sen olmayýnca istanbul olmayacaktý,sevgili,
Anlamýný yitirecekti bu koca þehir bende,
Üsküdar,ahhh o üsküdar sevgili,
Sadece osman öztunçun þarkýsýnda yandýðýyla kalmayacak,
AsiLKaN’ýn Yüreðinde Yanan Ateþde sönmeyecek...
Sen olmayýnca hep yanacaktý,üsküdar,
Kýzkulesine küsecekti sevgililer,
Sahilinde elele tutuþup yürüyenler olmayacaktý,
Sen gidiyorsun ve giderken dahi bilmiyorsun,,,
Seni Ölümüne Sevdiðimi,
Sana Ölümüne Geldiðimi,
Sen Gidiyorsun...
Beni Üsküdara gömüp,
Kýzkulesini mezar taþým yaparak...! A s i L K a N ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.