var yok arası

þehir kendisiyle dostça
ama her zaman bir eli diðerine býçaklý
sokaklar akþam cefasý
sabahlar puslu ayrýlýk atlasý
trenler hep hasrete uzaklaþýr
vapurlarý hiç sorma martý meyhanesi
ben belli olmayan bir mevsimin
belki yaz
ruhum sýcaklýðýnda eriyen kokunun hayalinde
ömür törpüsü sensizlik nöbetlerinde
yani gar(i)b cephesinde deðiþen hep ayný þey!
bir ses:
belki kapý
gelen: belki sen!
sorgulamadým ne olduðunu anlamadým
anlamak hiç istemedim
yaþadým...
önce ellerin
sonra dudaklarýn
dudaklarýnýn o kimsenin bilmediði bir meyve tadý
belki önce dudaklarýn
sonra yine dudaklarýn
sonra dudaklarýndan daha fazlasý muhakkak
gerisi hiç
boþlukta
uçmanýn maviden baþlayan tüm renklerinde
süzülmek
boynundan
omuzlarýna
göðüslerin ve belinin kalçalarýnda baþlayan kývrýmlarý!
ve bacaklarýn
ve...
parmak uçlarýn
saçlarýmda dolaþtý bütün gece
sabaha kadar
bir gece bütün ömre denk düþerdi
böyle her gece..
sonra sabah
ama güneþli mutlaka bahar olmalý
erguvanlar tam
bahçelerden firar etme teþebbüsünün çiçekteki adý: hanýmeli
böyle bir sabah
bir önceki gece mevsim ne olursa olsun!
seninle geçen her gecenin sabahý
böyle bir iklim!
var mýsýn?
sen belki yoksun!


Sosyal Medyada Paylaşın: