ÖZLEDİM

Her gün resmine bakýp özlemedim desem de,
Sanki suyu çekilmiþ liman gibi özledim.
Penceremden yolunu gözlemedim desem de,
Vuslatýna kurulmuþ zaman gibi özledim.


Ne mendiller ýslattým ben, yalnýz kaldýðým da,
Zemheri yataðýndan bir bahar aldýðým da,
Ah bir bilsen, o an o þarkýyý çaldýðým da,
Hüzünlenip aðlayan keman gibi özledim.


Her gün yaþlarý döküp aðlamadým desem de,
Yas tutup karalarý baðlamadým desem de,
O deli Fýrat gibi çaðlamadým desem de,
Diclenin üstündeki duman gibi özledim.


Akan göz yaþlarýmý yaðmurlara uladým,
Sevincini kýskanan yüzü gama buladým,
Bu yaþlý gözlerimle yüreðimi suladým,
Ýki dizine çökmüþ humân gibi özledim.


Üstüne cemre düþen hazanýn gülüydün sen,
Mecnunlarýn mekaný Leyla’nýn çölüydün sen,
Mezarý yüreðimde yaþayan ölüydün sen,
Her þeyine susamýþ güman gibi özledim.

HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: