28 - Kırk Yıl Sonra / Pişmanlık

her aðþam ya da fýrsantýný buldukçana
ýrafýklarýnan bu m(uh)abbet ediyoz
ýrafýklar da kim biliyon mu?
yediðimiz iþdiðimiz ayrý getmeyen
en gücükleriyin ya; þargadanýn da en önde gedeni benidim
hýzmat benim boynumun borcu

evelallah her daim þiþeler hazýr
onnar evli-barklý olunþa da..
bizim ev dayima müsayýt.. emirlerine amade
yediðimiz iþdiðimiz ayrý getmeyo
“haso, hüso, muso”ýrafýkarýn yannýnda an!
gerisi tamam..

dedim “-böyle böyle”
“deme len” dediler..
“vallaha mý”dediler
dedim valla..
“valla da billa da mý?” dediler..
Sarýoðlunun garýsýnýn adýný çýkardým
…
emme yalanýdý
valla talla yalan, kelp ola(yý)n yalan
böðün dünne yarýn ahiret yalan
emme ok yaydan çýkdý bi kere..
emme netçen..
o ðün, o an þeytan dürtdü! Ýþde!
onnar sordukçana ben bire bin taha gattým vallahi
emme dedemin yüzü güledüþdü
ee nassý geri dura(yý)n
nasý(l) “yalanýdý” deyen hinci

oyusa zavallý Yeter Gelinin
hiþ mi hiþ güna(hý) yoðudu
dinime imanýma çok gabadayý da bi gelinidi
melek desen de meleðidi, belki emme
oldu bi kere..
ok yaydan çýktý bi kere
dirliði bozulmuþ zavallýnýn
“afýyon iþmiþ” deyvidiler,
kendini int(ih)ar etmiþ

duyunça barabar betim benzim attý
Hüso’nun küheylana atladým savýþtým öteyüze
köye gelemedin on-onbeþ gün
belki daha fazla
hiþ bi yerde de eðleþemedim
daðda daþda döndüm-dolandým durdum
bizim muk(u)at dilinde her köyün..
her köylünün aðzýnda sakýz deði(l),
“ifrit” olmuþuyun her köyde
En nefret eyyiði giþi olmuþuyun her köylünün..

vizdan azabýndan böyük cehendem var mý..
i(n)san cehendemin dibinde yaþar mý
ömür boyu bu ezabýnan yaþanýr mý
dedim ya zorun zoru vesselam
can duþmanýmýsa da
bu ezabý kimseye yaþatmasýn Alla(hý)m

Ismayýl.. sana hu gadarýný deyen ki
köyün çocuklarý bile görse
yüzümdeki nursuzluktan gorkar gaçardý
donuz görmüþ gibi,
yanýlýp yenilip de çeþmeden mallarýný sulayosa
mallarý goyvurup daa gaçamadýysa
salývýdýklarýný çok gördüm
get nalet ossun..

taha dünnedeykene
yandým cehendemin dibinde Ismayýýýll!
nalet olaydý dedemin sarý lirasý
olmaya gedeydi üþ beþ davarý
dedem de çok geþmedi, gahrýndan öldü zati
ölmedi de gurtuldu, getdi
ya ben..
gurtulamadým cehendemden
hep ne derin biliyon mu gardaþým,

sen köyde olsaydýn,
bunnar baþýma ðelmezdin..
getdin de ne oldu
göðe deðdimi baþýn..
hanký derde merhem oldun
hanký dala gül gondurdun
biliyorun kuu sen de ömrünü heba ettin
sanký bi(r) sevaba mý girdin
a gepberif..
köylük yerde dünneye gelen
ne dad alýr þe(hi)erden
kendini harcadýn
beni de ataþlara atdýn Ismayýýýll..
gardaþýýýmm”…”
**
yeðen ile karanlýkta onlara giderken düþledim
“köyde kalsaydým, haso, hüso, muso..
hýzmata amade idi iso”
…
“baþýma ne çorap örerlerdi kimbilir” dedim..
þükrettim..

þükür. þikayet etmekten vaz geçtim o dakika..
meðer þükredecek ne çok þeyimiz varmýþ..
bu güne kadar aklýmýza bile gelmeyen
bin türlü beladan yýrtmýþýz da..haberimiz olmamýþ..
kahrettiklerimin hepsinden tövbe ettim..
baþýma ne dertler açabilirmiþim.
Mustafa abeyin asýl derdi “çömez”i
babam yollamasaymýþ..
çömezlik baþýmdan gitmezdi..

o cehendemi bana yaþatýrlardý..
Ismail Kardeþim..
geç bunu bir kere










Fotoðraf için Sn Zeki Akakça’ya teþekkürler.
Eren Dede Belgeselinden
Sosyal Medyada Paylaşın: