Hayata sürekli bir camýn arkasýndan bakmakta geçiyor günlerim. Belli belirsiz sesler duyabiliyorum bazen Kavgalar bazen kahkahalar. Kuþlarý görüyor seslerini duyup huzur duyamiyorum yaðmurun sessiz sesi hüznünü gönderiyor kulaklarimdan bedenime...
Disardaki Dört mevsimi izlerken camdan içeride tek mevsim kara yelleriyle, firtinalariyla, kasirgalariyla bazende karlar buz tutar Ayazlarinda buzlar bedenimi dondurmaya basladiginda iþte ozaman disarisi daha cazibeli gelir bana korkarým korkarým dýþarý açýlmaya.
Yaa herkesin beni yanilttigi camýn otesindeki dünya beni yaniltirsa, ya içeriden kötüyse disarisi, yalancý baharlar yazlar varsa disarda Korkar ve kaderim buymus diyorum ama cama sirtimi donemiyorum donemiyorum disarda bir yerde banada sýcak bir yer vardýr diye umut ediyorum ediyorum ediyorum......... Asla cesaret edemiyorum edemiyorum disarisinin üç mevsimini tanimaya... Dünyayý soðuk odadan izlemeye alýþtým galiba..... Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra akbaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.