TEN AĞLIYOR YÜREK GİBİ

TEN AÐLIYOR YÜREK GÝBÝ
Tarlada bir kadýn, çapa yapýyor durmadan.
Yüzü gözü örtünmüþ kendinden kaçarcasýna.
Tülbent rüzgârýn azizliðine uðruyor.
Morarmýþ gözler çöken yüz, seriliyor gözler önüne.
Eðilip almak istediði tülbent mi, yoksa kaderi mi bilmiyor?
Dudaklarýna yerleþiyor bir gülümseme.
Küçük kýz yanýnda görülüyor.
Sarýlýyor yorgun bedene sýkýca,
Kadýn eðilip kirle terin sertleþtirdiði saçlarý öpüyor
Kokluyor doyasýya, içindeki umut gibi!
Küçük kýz baþýný kaldýrýyor aðlamaklý.
Kuru bir toprak gibi dudaklar çatlak.
Yüzü çizikler içinde gözler kan çanaðýna dönüþmüþ,
Neresinden baksan sefalet akýyor.
Ýki damla gözyaþý düþüyor kýzýn yanaklarýna.
Kirler çözülür gibi akýyor çöken yanaklardan.
Nasýrlý eller siliyor gözyaþlarýný yere dökülmeden.
Kirli solmuþ bir çýkýn açýlýyor önlere.
Güneþten týkýrdayan ekmekler kemirilmeye baþlanýyor.
Katýk yok kupkuru, sadece birazcýk salça görünüyor.
Onlarý gören kavurma yiyor sanýr.
Güneþ tepeye çadýr kurmuþ,
Yakýyor yeryüzünü alev alev.
Hiç düþünce yok mu sende?
Bak küçük kýz yorgun ve argýn.
Kaderle iþ birliðin mi var?
Teni aðlýyor yüreði gibi.
Anacýðýna yardým etmek suç mu?
Geç bulutlar arkasýna rahat býrak ne olur!
Al kalemi eline baþtan yaz, kader denilen þeyi.
Sil yaþanan ne varsa geride,
Geçmiþe takýlý kalmasýn gözler.
Geleceðe umutla atýlsýn ilk adým.
Usulet Güner





Sosyal Medyada Paylaşın: