Yalnýzlýðýmý býrakýp da ardýnda gitme ne olur, diyemedim!
Diyebilseydim keþke ama, diyemedim iþte...
Gurur ya da kibir yapmak için deðildi suskunluðum,
Nutkum tutulmuþtu birden bire, üzüntümdendi...
Sen gittin ya umutlarýmý da yanýna alýp,
Göz yaþlarýmý bir silenim kalmadý artýk.
Oysa hesapsýzca, sýnýrsýzca severdik birbirimizi,
Adýmýz aþktý ikimizin de, aþkýmýz hayatýmýzdý...
Biz dolu yürektik birbirimize,
Tendik tükendikçe yinelenen candýk,
Canlandýkça sevdamýzý dünyaya haykýrandýk,
Eldik, ayaktýk, aðlayan gözdük, her damla yaþta doðan umuttuk...
Geceydik, gündüzdük, hep ikimizdik, birbirimizindik,
birbirimizi çok çok çok sevendik...
Gittin iþte,
Ardýnda haykýrýþlarým hýçkýrýklarým...
Sen gittin ya sevgilim, albümdeki resimler sararýp soldu ardýndan
sana yazdýðým tüm þiirler nefessiz kaldý,
Tüm kalemler tükendi...
Þimdilerde ölüm geldi sevgilim sensizliðe,
Sensizliðe ölüm geldi... ölüyorum iþte, yoksun diye,
Kalp atýþlarýmý dinle, en dramatik haykýrýþ içinde...
Mevsimsiz bir kar fýrtýnasý, soðuk,
Aramýzda uçurumlar,
bütün parmaklar çürümüþ
Sensizlik üþüyor yüreðimde...
Senin yüreðinde kor ateþler var,
ateþe tutulmuþ bir demir gibi;
Dokundur yüreðime yüreðini,
Tanrýnýn lütfettiði bir nimet gibi,
al yanýna beni de...
Ýþte çýkýyorum son yolculuðuma,
bir elimde dönüþü olmayan biletim,
bir elimde valizim.
Yýllarýn yollara düþtüðü bir akþam vakti,
kara tren gelmek üzere...
Ben biliyordum gelmeyeceðini,
Anlatamadým geçen yýllara;
az sonra geciktim biraz diyerek çýkýp gelecekmiþsin...
Tabii ki gelmeyecektin, gelemeyecektin!
KAHRETSÝN!
SEN YOÐSUN,
BEN YOKUM...