"BİR GEVREK BİR BOYOZ İKİ DE KuMRu

Turna gibi kanatlanýp uçsam
Memleketimin daðlarýna
Konsam dedim bu sabah
Herkes uyurken anadan üryan bu þehirde
Benim avuçlarýmda kâr
Göçümden kalan zemheri soðuk hep var
Adaletsiz bir takasýn özneleriydik oysa bizler
Zaman zaman ;
Deli yaðmurlar gibi düþüyor özlemlerim avuçlarýma
Hasret mum gibi eritecek bir gün beni
Çarpacak yüreðime bir gün dev boyu bir yalnýzlýk
Ve bir batmýþ geminin kaptaný gibi
Bakýþlarým ufuklara uzun uzun dalacaðým biliyorum .



Dudaklarýmla
Hüzün kalýntýlarýna içimdeki dilekleri
Duayla harmanladým hüznün umuda yolculuðunda
Ellerim semada huzur dilendim bu sabah
Seherin fecri eþlik ederken dedim kendime
O katmer gül yapraklarýnda misk amber olmak
Bir lahza huzura damla olmak vardý


Yakamoz kokulu bu þehirde
Sahile vurunca tuzlu dalgalar
Sokak taþlarýný sývazlar meltemli yosun kokan rüzgarlar
Ne zaman sýcaktan bunalsam yazlarý
Ýçimde amansýz bir yüzme isteði gelir
Suya daldýrýnca ayaklarýmý
çakýltaþlarý býçak gibi kesiyor yol vermiyor
Deniz dudaklarýmda sadece tuz burnumda yosun kokusu
Denize hep yabancýyým bu þehirde ..


Her ne kadar gavur Ýzmir demiþlersede garibanlarýn yurdu
Baðrýna basmýþ herkesi hep bir bolluk bir bereket þehri Ýzmir
Herkesi ýrk din ayýrt etmeden

Lâ" ile evrenin o sýrlý’ kollarýyla sarmalamýþ bu þehir
Kýþýn güneþle barýþýk rüzgarlarý haþýn
O/laki güneþ yüzünü saklarsa arada iki karton yak ýsýtýr sýcacýk
Açlýk fakirlik bu þehirden teðet geçmiþ
Her kes özgür
Bahçelerinde yufka açan insanlar boþ bir alan bulup tandýr yakýp
Mis gibi ekmek piþirenler var
Yakacaklarý ise bedava belediyenin budayýp attýðý kýrpýndý aðaçlar .
Ve ben
Dilimde hüzünlü bir þarkýnýn son satýrlarý
Bir gün gibi yaþayýp bütün bu gurbet yýllarýmý
Zamansýz ara -ara
Özlem nöbetine tutulup
Hep özlemle üzülüp aðlayacaðýmý biliyorum
Çaresizliðim devinirken uzak mesafelerde
Naçizane kalemimden bu satýrlarla bir gevrek bir boyoz ikide kumru
Bir bardak çayla ,
Hýzla geçti aklýmdan bu sabah ......../





nurcihan erdogan
Sosyal Medyada Paylaşın: