En mutlu günlerinde en sevdiklerin yýkarya insaný, Beklersin, beklersin, beklersin... Sonra bir telefon: yok þu, yok bu... "He he" der sallarsýn kafaný. O sanar ki kandýrdýðýný... Biraz gözyaþý akýtýrsýn belki, akmayip içerde kalanlar da cabasý... Sonra derin bir düþünce sarar kafaný, Ne yaptým der durursun, ben miyim hatalý? Dersin ki sonra: "Bunu daha önce söylemeyip bugün bildirenler daha da hatalý"
Sosyal Medyada Paylaşın:
emrah Kanbulat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.