HÜZÜN
Söylenecek sözlerin kalmayýþýnda,susuþlarým kapatýyor gülüþlerimi.
Yüzünü resme geçiyorum en olmaz anýmda.
Kuþ seslerine kulak kesiliyorum sonra.
Aþk’larýný ne güzel anlatýyorlar býkmadan.
Kanatlarýna yüklediðim sitemleri taþýrlarken,
bilmeden sana doðru.
Ulaþýyormu?bilmiyorum.
Her kanat çýrpýþlarýnda ayyuka daðýlýyor acým,kederim.
Hüzün,bir debdebe içinde kalbime koðuþlanmýþ,düþman sathý misali.
Bir an olsun yanlýz býrakmayý düþünmeden.
Ruhuma kasýt,inceliðini ele geçirmiþ hayin.
Yüzümden ne çaresiz gülüþ eksiltir bilemezsin.
Kýrýk ömrüme,narin kalbime aþkýn tortusu çöküyor.
Dayanýlmýyor.Acýyor.
Yazdýkça yazýyorum unutmak için seni.
Ama nafileler iþ baþýnda.
Ve her yerde hayâl öldürücü misafirperverler
Bir þeyleri irdeleyen,kendince yorum saklayan bilmiþ düþüncelerde serseri ve servis olmuþ haberler.
Yaþamýmda aþkýn son dileði sen.
Aptal,gözleri faltaþý büyüklüðünde,sonunu yaþamaya çalýþan bir filmi oynuyorum.
Kaçýþlarým sýðýnak olan gözlerine.
Beni çalmýþ olmandan dolayý telif hakkýmý istiyorum acýmasýz yüreðinden.
Düþün,ben neyim?kimim?
Aklýmýn son halleride sende kaldý.
Kalýrsa,aklýnda unutulan benden biraz,
iyi sakla.
Bende çoðunlukla sen varsýn...
Hayat Can
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.