Hayatý hep toz pembe görürdük biz Eski ayakkabýmýn çivisi hatýrlattý bana Yaþadýðým çocukluðumu Ayaðýmý nasýl da acýtmýþtý Oysa ne kadar küçükmüþ sokaðýmýz Köþede iri bir taþ Eskiden kalma üzerinde yazýlar Bir tarih gömülü yatýyor gibiydi Çocukluðumdan
Nereye kadar sürecek bu yaþam Bir ömür yeter mi ki Elimde kýrýlan su testisi hayatýn Sapý kalmýþ sadece Þöyle bir mazi geldi gözlerimin önüne Annemin gözyaþlarý isyanlarý oynardý Gözbebekleri alev topu O hep haklýydý Ne kadar acý çekmiþiz hep acýktýðýmýzda Sorardým anneme gizliden Anne eller neden morarýr O yaþ dolu gözlerini saklar Uzaklara götürür gibiydi hala Bizde bahar yoktu Hayatýmýz hep kýþta kalmýþtý
Babam hep geceleri kovalardý bir ekmek aþ için Kardeþim henüz bebekti Boðazýmýz tespih tanesi olur Yutamazdýk lokmalarýmýzý Midemiz derin kuyu Anneciðim sen rahat uyu Biz hayatý hep toz pembe gördük Doðmadan önce
Behçet Bük 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.