Senden

kaybolmuþ yýllardan geliyordum
uzak yýldýzlardan
yalnýzlýðýn içinden
ve senden

abartýlý içimi hoþ gör
yüce bir dað deðilim ben
duygularýyla yok olmuþ düþünceden
sana yeni nehirler devþirdim
bazen düzlüðünde oyalandým bir mavinin
bazen uçurumlarýnda kederden

iki kiþilik sýcaklýðý artýyor sensizliðin
sonu sende kaybolan sinemalarda
arka koltuklara saklanýp gözlerini yuman
bütün ýþýklar beni yutsun ki
sana aþkýmý söyleyemedim

duydum
tabi ki duydum
karanlýklar geçiyordu önümüzden
ve içi boþalmýþ çiçekler akýyordu
kadife yanaklý güllerin
dinmeyen efsunlu sevgisinden

bizi sokaklarda kol kola gezdirip mutlu ettiler
kaldýrým taþlarýný mý sevmedik
ya da balkonlarýndan düþüp
ölmeyi mi düþünmedik ansýzýn

içime yakýnlaþýp kendimi güldürdüm
takla atan palyaçolar
kýlý kýrk yaran ip cambazlarý
aþkýmýzýn son aralýðýnda yürüdüler
uzun kýrbaçlar þakladý
yaralý kaplanlarýn sýrtýnda.







Sosyal Medyada Paylaşın: