Bir yaz günüydü Senle tanýþtýðýmýz gün Gençliðe attýðýmýz ilk adýmlardý Kýpýr kýpýrdýk Mutluyduk Gülücükler eksik olmazdý yüzümüzden Kilitlenmiþti gözlerimiz birbirine Iþýl ýþýldý, sýmsýcaktý Kalbim her zamankinden daha hýzlý atýyordu Düþünceler duruyordu Vücuduma duygularým hakim oluyordu
Senden önce Acýyla, hüzünle Gözyaþlarýyla Daha hiç tanýþmamýþtým Sonralarý bir acý saplandý yüreðime Seni görememenin acýsýydý Dalýp gidiyordum derinlere Uzaklara yol alýyordum Senin ile birlikte
Hiçbir kelime anlatamýyordu Ýçimdeki seni kimseye Unutursun Tanýmazsýn bir daha Gidersin bir gün diye Korkuyordum Günün birinde VE Öyle oldu Unuttun , tanýmadýn Acýyla kavurdun yüreðimi Anlamadýn Ben gittim senden AMA Bendeki sen hala ayný yerde Ayný sýcaklýkta Ayný ateþte Bir daha bakamadým gözlerine Bende senin gibi Gömdüm o günleri maziye Akýtarak gözyaþlarýmý içime ÜZGÜNÜM
18.02.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.