’kanlý canlý bir kýyamet alametiymiþim ben’ Lars’ýn ’kuþku’sunu bile soluksuz býrakan kendinden emin bir alamet. gökte süzülen kuþlarýn kabusu yerde sürünen taþlarýn kurtarýcýsý kendine ise hayýrsýz bir alamet. neymiþim ben? kanlý-canlý, sahi öyle mi? temel kuþku bu ise zaten, çoktan kýyamet gelmedi mi? yanlýþsýn derdi Iyer, ’sen benim gibi düþünemezsin, ama ben de senin gibi yine de yanlýþsýn. kahverengi ve yer yer ýslak küflenmiþ sözcüklerin var, kýsýrsýn.’ umursamazdý Lars, suratýmda patlardý her cümlesi yine de kanlý-canlý bir avuntudan daha iyi, deðil mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Her kimse Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.