Efkârým mey’i yudumluyor gecelerim uykusuzluðu, ben seni içiyorum susuzluðum beni. Hep tükettiðimiz bir þeyler var biliyorum tükenen yitip giden, hemde dönmemecesine. Masadaki içkimiz deðil bu, tatlý sohbetler kahkahalarýmýz hiç deðil, öyleyse nedir yaðmur gözlüm sen söyle. Yaþamýn dialektiði ilk kez kahretmiþken beni, iþte tam da o an çýktý haince pusudan bir ucube " hayal kýrýklýðý " , aldý yüreðimi gergefine ustaca iþledi acýnýn ince kenar motifini. Bense, galiba, yanlýþ istasyonda beyhûde beklemiþim be arkadaþ bir türlü gelmeyen aþk’ýn lokomotifini. Ýþte þimdi; kýrýk kalbimdeki, kristal bir çerçevedir gönül kýrýklýðý, ve içinde asýlý duruyor bak!.... "Hayal kýrýklýðý" 26 : 08 : 2001/15 : 02 : 2007. Saat:03 : 45 K.yaka / Cumhuriyet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.