Hiç mi Gelmedin

Sahibini arayan bir umut bendeki
Ne seni ne senden kalaný yaþatýrým.
Yok saydýðýn kýrýk gönüldür bana býraktýðýn.
Gece düþtüðünde gülümseyen yüzünü bile unuturum.

Saplanmýþ ihanet gibi bu sessizlik
Konuþsan ölümden öte seni yaþatýrdým.
Kan damlayan iç sesim , hayaline vurgunum.
Dokunmadým bir kez eline , saramadým nefesini nefesime

Hayal ettiðim hiç bir an bu dünya ya yakýþmadý belki de...
Çok mu geldi ?
Yoksa aþka mý ihanetti bu hal !
Sonsuz bir ihtimal ,
Sonsuz olan aþk nefes alýr gibi...
Solunda can bulamayan yüreðin çürük meyvesi bil beni.

Sahipsizim !
Kimse düþmesin diye...
Ýçimde açtýðýn uçurumlarýn bekçisiyim.

Prangalar kesmiyor bileklerimi ?
Acýtmýyor mu seni ?
Kanayan yaralarým huzur içinde uyutuyor mu ?

Duyduðunda ruhunu okþayan,
Duvarlarýný aþýp gelmiyor mu sesim ?
Vicdanýna çarpmýyor mu senin?

Kimsesizim !
Yok sayýlmaktan çok daha büyük sana olan nefretim.

Çaresizim !
Vedalarý hiç hazmedemedim.
Seni yaþamadým da diyemedim.

Sensizim...
Bu yalan dünyaya büyük geldi düþlerim.
Sensizim...
Düþlerim yalan geldi bu büyük dünyaya...

Hiç mi gelmedin sen bana...
Giden ruh eþimdi oysa...

Yunus Özkan

28.03.2015 13:50





Sosyal Medyada Paylaşın: