İstanbul Boğazı

Geçen yine bir hadsizlik edip seni düþündüm.
Neyse boþver sen düþünme bunlarý.
Bugün senin doðum günün,
Ve kim bilir sen gibi kaç kiþinin.
Baþucumda hala býraktýðýn kokun.
Dudaklarýmda senden kalma ruj izi,
Ve bedenime sinmiþ parfüm kokusu.
Hala geçmek bilmedi ne kadar yýkasam da.
Þimdi çýkýp gelsen ne güzel olur.
Her þeye o kadar hazýrým ki.
Ayrýlýðý rüzgâra haber eden güz yapraklarý gibiydi,
Seni benden alýp götüren sarý taksi,
O günden sonra taksiye hiç binmedim.
Belki bir gün dönersin diye,
Hiç girmedim odana.
Odan da her þey yerli yerli yerinde,
Bir ben hasar görmüþ ev gibiyim.

Geçen yine bir hadsizlik edip seni düþündüm.
Kýskançlýk krizine girdi Ýstanbul, kudurdu deniz.
Sokaðýn loþ ýþýðý ve dudaklarýmdaki iz,
Fazla uzaða gitmiþ olamaz diyor.
Yine de sevgilim sakýn;
Seni unutmamý bekleme benden,
Ben bana yapýlaný unutmam.
Seni benim içim yaratmýþ tanrým.
Sensiz ben hiç uyuyamam.
Ýstanbul’a kalsa düþlerimde bile yerin yok
Hemen yapýþýyorum Ýstanbul’un boðazýna,
Ben seni düþlerimde bile sevmeye razýyken,
Kimse mesafe koyamaz aramýza…

Bugün senin doðum günün,
Üfle de sönsün yüreðimdeki muma.
Yeni yasýn kutlu olsun.
Beni güzel hatýrla…

Sosyal Medyada Paylaşın: