Demi aðýrdý gece uyku çaylarýmýn. Kalemi kýrýlgan,kaðýdý daðýnýk. Uykum kaçak mülteciydi sýnýrlarýmýn. Çocuksuydu rüyalarým, Ve çocukluydu...
Ölen,daha yeni dirilen,kimsesiz ve zengin. Anneleri vardý onlarýn, Benim rüyalarýmýn kaynaðý. Ya da yoktu. Rüyasýz geçen zifiri gecelerim.
Babam gece bekçimdi,gecenin bekçisiydi. Ayýn fedaisi,güneþin ilk ýþýðý. Baharýn ilk açan çuha çiçeði,renkten renk. Rüyalarýmýn çocuklarýna dosttu.
Kardeþlerim vardý benim çocuklarým! Ayný yorganýn altýnda, Yorganlarýmýz bir saðda bir soldaydý. Ýlk savaþým,ilk direniþimdi... Yorganý paylaþmaksa ilk devrimim.
Ve çocuklarým vardý benim çocuklar! Dudaðýnýn kenarýndaki gamze,üstündeki gülümsemeydim. Rüyalarýmýn çocuklarýydým. Kuþlar arasýnda özgürlüðünü arayan savaþ çocuklarýný, Ne de çok severdim ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.