tükendi umutlarým gidiþinle
yerle yeksan oldu hayallerim
girmiyorsun rüyalarýma artýk
senden bana kalan sadece anýlarým
soldu bahçemdeki çiçekler birbir
ötmüyor artýk kuþlar
konmuyorlar gül dolu balkonuma
içiçeyim hüzünle geceler boyu
kapanmýyor gözlerim sensiz gecelerde
kirpiklerim uykuyla küs
düðümlenir boðazýmda hýçkýrýklar
boðulurum
sabah olmaz uzar geceler
doðmaz güneþ aydýnlatmaz dünyamý
ararým puslu sokak lambalarý ýþýðýnda
görecekmiþ gibi seni
köþe baþýndan çýkacaksýn sanki
sesleneceksin yine eskisi gibi
ama yoksun
nerdesin hangi bilinmezlerdesin
hangi hoyrat kollar sarýyor seni
gözlerine bakarak seviyorum dedin mi
yüreðinde ona da yer verdin mi
yoksa seviyor mu göründün
her yüze güleni sanma dostun
düþmeye gör bir kere olmaz yanýnda
almýþtýr alacaðýný senden
arýnýn çiçekten aldýðý gibi
senin de olmaz aðlamaya yüzün
anlarsýn her yanýný sardýðýnda hüzün
iþte o an beni hatýrla
haykýr piþmanlýðýný aynada ki yüzüne
ancak o zaman göreceksin gerçekleri
ýslansýn sulietin gözyaþlarýnla
kendim ettim kendim buldum de
aðlamak yakýþmaz sana
söylediðin sözler de etmez seni teselli
giden hangi sevgili dönmüþ ki geri
unutamazsýn sende býraktýðý izleri
istesen de silemezsin ...
Refik
26 . 03 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.